Podcast 80 jaar bevrijding Ureterp - Maaike de Vries - Bosma
Maaike de Vries - Bosma
Geboren in Ureterp, 9 februari 1925
100 jaar
Als we in februari 2025 bij Maaike aan de keukentafel zitten, is ze onlangs 100 jaar geworden. Over deze indrukwekkende leeftijd zegt ze zelf: "Ja, het klopt, 100 jaar! Ik ben een taaie en zet maar gewoon door."
Toen de Tweede Wereldoorlog begon, was Maaike 15 jaar oud. Bij de bevrijding was ze 20. Samen met haar familie woonden ze aan een zandweg gelegen tussen het dorp en de Leidyk, een afgelegen plek. Maaike werkte in het rusthuis aan de Feart in Ureterp, vlakbij de Griene Brêge. Maaike benadrukt dat dit een rusthuis was en geen armenhuis. Hier waren de ouders van Harm de Wilde de baas en Maaike noemde ze de ‘Heit en Mem’. “Ik moest hier mensen helpen en verzorgen. In het begin ging ik op de fiets, maar later – toen we aan de Feart woonden – kon ik lopend. Ik kwam niet vaak Duitsers tegen, maar het was belangrijk dat ik altijd voorzichtig was.”
Tijdens de oorlog vlogen er regelmatig Engelse vliegtuigen over. Ze maakten veel lawaai. ’s Avonds en ’s nachts moesten alle ramen worden geblindeerd, omdat er geen licht naar buiten mocht schijnen. Dit was om te voorkomen dat vijandelijke vliegtuigen de huizen als doelwit konden gebruiken voor bombardementen. Maaike herinnert zich dat ze zich als jong meisje afvroeg hoe groot zo’n vliegtuig eigenlijk zou zijn, maar niemand had daar een goed beeld van. “Wat we wel wisten: De toestellen kwamen uit Engeland en waren onderweg naar Duitsland om daar te bombarderen.”
“Om thuis genoeg eten te hebben, moesten we voedselbonnen ophalen in Beetsterzwaag. Met deze bonnen konden we eten kopen in de winkel. Daarnaast verbouwden ze zelf groente in onze tuin.”
Een ingrijpende gebeurtenis in haar leven was dat haar vader door de Duitsers werd gedwongen om in Duitsland te gaan werken. Toen hij vertrok, was het gezin erg verdrietig en vreesde dat ze hem nooit meer terug zouden zien. Hij was uiteindelijk drie jaar lang in Duitsland. “Een lange en onzekere periode, het verdriet hiervan voel ik nog steeds.”
De bevrijding en het leven na de oorlog
Tijdens de schermutselingen voorafgaand aan de bevrijding in Ureterp moest Maaike, samen met haar moeder en haar jongere broer - die toen pas vijf jaar oud was - schuilen in de kelder. Ze hoopten daar veilig te zijn. Ze konden de knallen horen, maar maakten de gevechten niet van dichtbij mee.
Na de oorlog keerde de rust terug. En tot grote opluchting kwam haar vader veilig terug uit Duitsland. Het gezin pakte het gewone leven weer op en toch bleven de sporen van de oorlog duidelijk voelbaar.
Later trouwde Maaike met Johannes de Vries. Ze woonden samen aan de Feart in Ureterp en kregen een zoon, Gjalt. De oorlog was een moeilijke en een onzekere tijd. Zoals velen zei Maaike na de oorlog: "Nooit meer oorlog." Iedereen was blij dat die gevaarlijke en onzekere periode eindelijk voorbij was.
